In Gijzenzele werden de Duitse gesneuvelden ontgraven tussen juli 1941 en september 1941 (er werd ontgraven op 24 juli 1941 – 17 en 18 augustus 1941 en 4 en 5 September 1941).

In totaal werd 160 uur gewerkt aan 5 frank per uur door 6 werklieden zijnde René François, Oscar De Schaepmeester, Germain Malyster, Firmin De Troyer, Jules Keymeulen en Charles Botte, en dit voor een totaalsom van 800 frank.

De lijkkisten werden gemaakt en geleverd door twee schrijnwerkers uit Gijzenzele, nl. Gaston Wanzeele, en René François.  Gaston Wanzeele vervaardigde 43 kisten, terwijl René François er 27 voor zijn rekening nam. De kisten werden beschilderd met verf van verfhandel Herman De Smaele voor een som van 51,25 frank.

Voor de soldaten die tussen Dender en Schelde sneuvelden was Wetteren-Kwatrecht de aangewezen verzamelplaats. De Duitse overheid legde beslag op een deel van de hovingen van de toenmalige Provinciale Landbouwschool, (nu Mariagaard) gelegen aan de weg Wetteren-Oosterzele. De gemeente Wetteren diende alle rekeningen voor de aanleg van het kerkhof te betalen en kreeg van de Duitsers de belofte dat de gemaakte kosten zouden terugbetaald worden.

Er diende aan het instituut Mariagaard ook een jaarlijkse huurprijs te worden betaald voor het gebruik van de grond.

In de voortuin van Mariagaard lagen reeds een veertigtal Duitse soldaten begraven in een veldgraf met een eenvoudig houten kruis. Zij waren in de omgeving gesneuveld tijdens de zware gevechten die daar plaatsvonden toen in de onmiddellijke buurt enkele bunkers veroverd werden.

Eén van die bunkers staat op grond van de school, juist naast de spoorweg, een tweede staat aan de overkant van de spoorweg. Beide bunkers staan er nog steeds. De aanleg van het kerkhof was sober opgevat. Het terrein besloeg het deel van de hovingen rechts van de centrale dreef die vanaf de steenweg naar de schoolgebouwen leidt, tot aan de holle berm van de spoorweg Gent-Brussel-Gent. Aan beide zijden van de middengang waren twee rijen van zes graven aangelegd, daarna zes rijen van twaalf graven. Aan de twee buitenzijden en aan de achterzijde was er een doorlopende rij graven. Vooraan waren twee perkjes aangelegd met groen en bloemen en over het geheel was her en der een jonge spar geplant. Rechts achter stond een mast waaraan de Swastikavlag wapperde. Er was ruimte voor ongeveer 200 gesneuvelden. Elke rij graven was afgezoomd met een witgekalkte boordsteen. De uniforme eikenhouten kruisen met swastika droegen de naam, de geboortedatum en plaats, de sterfdatum en de eenheid van de overledene. Tegen het eind van 1942 lagen er 200 man begraven. Daarvan behoorden er 143 tot de ID 56 die allen in mei 1940 gesneuveld waren.

Van die 143 waren er 18 gesneuveld bij de gevechten vóór de Dender, in de omgeving van Dendermonde, Denderbelle, Opdorp, Wieze en Buggenhout. Zij vielen op 18 en op 19 mei, dus één dag vóór de aanval op het bruggenhoofd Gent begon. Er lagen dus 125 graven van officieren, onderofficieren en soldaten die in de streek van Wetteren, Oosterzele, Gijzenzele gesneuveld waren. Verder lagen er 7 soldaten van het ID 208 (regimenten 309,337 en 338). Er lagen ook 24 soldaten van de Infanteriedivisie 256 (regimenten 456,476 en 481). Beide divisies hebben aan de rechterzijde van de ID 56 gestreden in een sector die liep vanaf Gent tot Terneuzen. Zij waren net vóór of net over het Kanaal van Terneuzen dodelijk gewond geraakt, naar het lazaret van Sint-Niklaas of dat van Nieuwkerken -Waas afgevoerd en daar overleden. In 1942 werden zij te Wetteren-Kwatrecht bijgezet. In de streek van St. Niklaas was het in mei 1940 niet tot gevechten gekomen, daar waren dus geen soldaten gesneuveld. Tenslotte lag er 1 soldaat van een onbekende eenheid.

In december 1948 werden, na een beslissing van de overheid, alle gesneuvelden van elk Duits verzamelkerkhof opgegraven en naar het centraal kerkhof van Lommel overgebracht. Zo gebeurde dat ook met de gesneuvelden van Wetteren-Kwatrecht. Zij liggen te Lommel verzameld in de blokken 33-40 en 41.